Znaku równości w tytule chyba nie muszę tłumaczyć. To naprzód, do sedna. Co chwilę uczymy się o kimś, kto dokonał jakiejś arcyważnej rzeczy, np. podłożył nogę politykowi czy odkrył wzór, który z pewnością zostałby odkryty przez kogoś innego dwa dni później. Ale kusi mnie cofnąć się do początków  ludzkości. Kilka(naście) tysięcy lat temu zeszliśmy z drzewa. Od tego czasu...

No właśnie, od tego czasu nauczyliśmy się rozpalać ogień, mówić, pisać, rysować, robić łuki, strzały oraz kamienne, następnie brązowe, później stalowe groty. Skupialiśmy się w coraz to większe grupki owłosionych, śmierdzących praludzi. Nauczyliśmy się hodować owce, kozy, krowy. Ba! Nauczyliśmy psa podawać łapę i dawać głos. Zatrzymajmy się tu na chwilę.

Mając na koncie tę imponującą listę sukcesów i osiągnięć, nasz praprzodek zakochał się w prakobiecie z sąsiedniej prawioski. Niestety, nie miał wystarczająco prazłotych, żeby do niej podbić, a praojciec potencjalnej prakochanki nie chciał oddać swej córki za kilka prakrów od naszego praRomea. Nasz jakże praromantyczny kolega wziął swoje strzały, kamienie i patyki. Skrzyknął też kilku pradresów i ruszyli na wioskę. Czy tak wyglądał pierwszy konflikt zbrojny? Pewnie nie. Przypuszczam, że poszło o kawałek mięsa lub prosty patyk, ale wersja z kobietą brzmi szlachetniej.

„r_eL, podajesz kolejny absurdalny, wyssany z palca przykład, który nic nie wnosi!”. Bingo! Niedoczekanie. Czym się różnimy od tych praludzi? Mamy mniej futra, a od surowego mięsa boli nas brzuch. No dobra, neandertal nie ogarnie telefonu albo ucieknie przed telewizorem. „Mamy XXI wiek, jesteśmy genialni”. Tak, ale w swoim mniemaniu. Co jakiś czas odkrywamy „nowy ogień”. Niestety, wiele nie różnimy się od ludzi sprzed kilkunastu tysięcy lat, chociaż większość ludzi się z tym nie zgodzi. Wciąż kłócimy się o patyki (np. telefony czy zegarki), nie lubimy, gdy ktoś nam wyjada z talerza (kawałek mięsa), skaczemy do gardeł o dziewczyny. A każdy wciąż uczy swojego pieska podawać łapę.

r_eL