Czuję presję.

Naciski z każdej strony, by stać się jeszcze lepszą.

Szepty nakazujące mi obrać nieznaną dotąd drogę.

Wyczuwam pogardę.

Słowa, które ranią mimo moich starań.

Krytykę, której nie jestem w stanie przyjąć, bo nie spełniam oczekiwań.

Widzę zawód.

Ciemne tęczówki patrzą na mnie i każą przestać.

Zatem znowu źle wybrałam.

Dotykam przeznaczenia.

Nie takiego, jakie dla mnie wybrano.

Kieruję się inną, nieznaną mi jeszcze drogą.

Stoję w ciemności.

Nikt nie chce podjąć się zapalenia światła.

A to wszystko przez chęć realizowania odległych marzeń.