Piękna pogoda, aż chce się żyć. Myślę (może by tak spacer?). Ale z drugiej strony, po co? Przecież facebook sam się nie przejrzy. Kolejne podejście (może książka?). Jednak nie, kwejk i besty same się nie przeczytają. Ostatnia próba (skoro i tak mi się nic nie chce, to może sen?). Ee tam, sen jest dla słabych, wypiję dwie kawy i gram dalej, przecież LOL-a nie można zatrzymać.
Często właśnie tak "kończą się" nasze ambitne plany. Dlaczego? To chyba te "inne czasy". Teraz wszystko wokół nas rozprasza. To telefon (może przyszedł jakiś sms?), to komputer, a jak tego nawet zabraknie, to dobry i telewizor (nic nie leci ciekawego? co tam, przypomnę sobie bajki z dzieciństwa). Wszystko tak szybko się zmienia.
Kiedyś nie do pomyślenia było siedzenie w słoneczny dzień w domu. Ale oczywiście jak już wyjdziemy na ten spacer, to nie może zabraknąć foteczki na insta (niebo, trawa, kwiatki, nasze nogi na tle kwiatków, słoneczko, chmurki). Co innego jak wybieramy się gdzieś dalej, naprawdę daleko (tu mam zazwyczaj na myśli Trójmiasto). Wtedy nie zapomnijmy dopisać #trip#życia. Na takich fotkach to już może znaleźć się dosłownie wszystko (najlepiej jak w pobliżu jest jakieś lustro to można sobie zrobić #selfie#with#friends). Ale i bez lustra się obejdzie..
Nie ograniczajmy się. Nie twierdzę, że instagram, facebook czy inne portale społecznościowe są złe, bo to naprawdę fajna zabawa. Nie mówię też, że wszyscy w taki sposób postępują tylko stwierdzam, że w wielu przypadkach tak właśnie wygląda dzień przeciętnego nastolatka. Nie pozwólmy, aby internet nas opanował, bo niedługo nie będziemy potrafili rozmawiać w rzeczywistości. Pochłonięci wirtualną rzeczywistością, nie będziemy umieli ukazać "emocji" w inny sposób niż ";), :), :D ". Największym naszym osiągnięciem będzie zdobycie kolejnego poziomu w grze, a wyznaniem najszczerszej miłości będzie zdjęcie na insta z ukochanym/ukochaną ( #my#big#love#i#love#you#love#forever).