W każdym kraju obchodzimy Święta Bożego Narodzenia w różny sposób. Najczęściej to, co się najbardziej różni, to tradycje, ale zawsze świętujemy je razem z bliskimi. Ubieramy choinkę, śpiewamy kolędy, nakrywamy do stołu, dzielimy się opłatkiem, jemy wigilijny posiłek, a najbardziej oczekiwany moment przez dzieci to rozpakowywanie prezentów.
Samo ubieranie choinki sprawia domownikom również wiele radości, choć większość z nas nie zna znaczenia poszczególnych elementów wystroju, to są one pełne symboliki i przesłania.
Gwiazda Betlejemska umieszczana na szczycie drzewka miała pomagać bliskim w powrocie do domu z dalekich stron, bombki będące zazwyczaj kulami, symbolizują niebo i boskość. Oświetlenie choinki broniło dostępu złym mocom, a także miało odwrócić nieżyczliwe spojrzenie ludzi. Oznaczało także Jesusa, który w Ewangelii został nazwany „Światłem”. Jabłuszka zawieszane na gałązkach mają zapewnić zdrowie i urodę.
Obyczaje związane ze świętami Bożego Narodzenia w poszczególnych krajach różnią się od siebie . We Włoszech w noc wigilijną strzały z armat na zamku Świętego Anioła obwieszczają rozpoczęcie czasu świątecznego. Trwa on trzy tygodnie, do 6 stycznia. Włochy są krajem katolickim, a Święto Bożego Narodzenia jest jednym z największych świąt religijnych w roku. Najważniejszy dla Włochów jest obiad w pierwszy dzień świąt. Świętowanie rozpoczyna się w wieczór wigilijny, podczas gdy cała rodzina zbiera się przy stole na uroczystej kolacji. Na stole jest lasagne nadziewana mięsem wieprzowym i kilkoma rodzajami serów. Podawane są także zupy, rosół lub zupa z pora z pieczonymi ziemniakami, truflami i przepiórczymi jajkami. Po posiłku gra się w karty, tombolę lub otwiera się prezenty, które przynosi złośliwa i brzydka wróżka nazywana Befana.
W Niemczech Boże Narodzenie nazywa się Weihnachten i zaczyna się od niego przygotowania już cztery tygodnie wcześniej, od początku Adwentu. 24 grudnia wczesnym wieczorem spotykają się rodziny i śpiewają kolędy. Ludzie składają sobie życzenia, zanim zasiądą do wieczerzy. Pod każdym talerzem znajduje się pieniążek, mający przynieść szczęście na nowy rok. Nikt nie powinien odejść od stołu wigilijnego podczas kolacji, ponieważ przynosi to pecha. Niemieckie gospodynie podają pieczoną gęś, pieczone kiełbaski, drób czy dziczyznę, sałatkę ziemniaczaną oraz kiszoną kapustę. Nie może jednak zabraknąć deserów, najsłynniejszym jest Weihnachtsstollen czyli bożonarodzeniowa strucla z rodzynkami i bakaliami. Po posiłku dzieci rozpakowują prezenty, które pod choinką zostawiło im Christkind - Dzieciątko Jezus.
Częściej niż choinkę we francuskim domu można zobaczyć szopkę oraz charakterystyczne małe figurki nazywane santos. Co ciekawe, świąteczne dekoracje utrzymane są często w bajkowym, a nie religijnym klimacie. Francuskie Boże Narodzenie nie może się obejść bez tradycyjnego deseru Buche de Noël, czyli świątecznej kłody. Zjada się ją w czasie kolacji nazywanej Le Réveillon, odbywającej się zaraz po mszy o północy. Francuskie dania wigilijne nie wymagają długiego przygotowania, przy kolacji też nie ma zwyczaju dzielenia się opłatkiem czy śpiewania kolęd. Posiłek rozpoczyna się toastem - lampką szampana. Bardzo popularne na świątecznym stole są owoce morza, indyk nadziewany jadalnymi kasztanami, wędzony łosoś czy ślimaki. Jeśli chodzi o prezenty, dzieci muszą czekać do następnego ranka, zostawiając dla Mikołaja (Pere Noel) mały poczęstunek - mandarynki i bakalie.
W Finlandii 25 grudnia, czyli Boże Narodzenie to święto, które tradycyjnie było obchodzone jako dzień przesilenia zimowego. Fińska nazwa Bożego Narodzenia – Joulu ma skandynawskie korzenie jeszcze przed czasów chrystianizacji. Wyjątkową fińską tradycją religijną jest Deklaracja Pokoju. Deklaracja jest wygłaszana od czasów średniowiecza co roku w południe w Wigilię na starym rynku w Turku, a czyta się ją z pergaminowego zwoju. Od 1935 roku Deklaracja Pokoju nadawana jest w fińskim radiu, obecnie również w telewizji i przez Internet.
Święta Bożego Narodzenia to wyjątkowy czas dla chrześcijan, bez znaczenia, w którym kraju żyją. To czas radości, miłości i bliskości z drugim człowiekiem. Atmosfera świąt jest taka wspaniała, że ludzie niewierzący również je obchodzą.
Blanka