Kiedy spoglądamy dzisiaj na plan Pucka, znajdujemy trzy cmentarze. Ale czy naprawdę jest ich tyle? Zapraszam do przeczytania pierwszej części tego artykułu - podróży przez dawny Puck.

Przenieśmy się do Gdańska z czasu zaborów. Mieszkańcy tych terenów są sparaliżowani o wieściach na temat szaleństwa cholery w Rosji. Przedsięwzięto wszelkie środki ostrożności od lądu, aby choroby „nie wpuścić”. Jednak ta zaskoczyła z innej strony. Wpłynęła na rosyjskim statku pod koniec maja 1831r. Od Mrzezina (koło Pucka), aż do Tczewa wyznaczono specjalny obszar zasilony wojskiem, który miał zapobiec przedostaniu się choroby dalej. Mimo to choroba zebrała swoje żniwo również w naszym mieście.
I co dalej? Przecież chowanie zmarłych na zwykłym, miejskim cmentarzu mogłoby się wiązać z kolejnymi masowymi zgonami.
Stańmy się na chwilę ówczesmym zdrowym mieszkańcem Pucka. Na zachód od miasta pola uprawne, zboża, piękny widok, jednak daleki od granic - to tam wyznaczono tereny pod pochówek dla zmarłych.

Teraz cmentarz mieści się praktycznie w centralnej części miasta przy ulicy Mikołaja Kopernika, czy śpią tam snem wiecznym dziewiętnastowieczni mieszkańcy Pucka?
Zmarli byli chowani w drewnianych trumnach, cynkowanych wewnątrz. Te były składane na głębokości co najmniej dwóch metrów, zwrócone w stronę północną. Jak na każdym cmentarzu, również tutaj był krzyż, stał w miejscu dzisiejszej świetlicy ROD.

W latach 60. i 70. XXw. pamięć o cmentarzu została zatarta. Wszelkie ślady cmentarza, a nawet szczątki ludzkie odkryto już w kolejnym stuleciu przy modernizacji sieci kanalizacyjnej na wcześniej wymienionej ulicy. Nieliczni wiedzą, że ów cmentarz istniał. W internecie nie natknąłem się na jakiekolwiek informacje o nim...

cdn.

Źródła:
1. Epidemia cholery - https://m.trojmiasto.pl/historia/Okragla-rocznica-zarazy-ktora-nie-ominela-Pomorza-n44696.html
2. Poniższa mapa - m.targeo.pl